El árbol de Diana

lunes, mayo 29, 2006

De vuelta

Durante los últimos días casi olvido que soy feliz estando sola. Quizá sea porque a mi alrededor todo el mundo tiene un sujeto / objeto de deseo y yo no. Así que en ocasiones los invento, durante unas horas, un día idealizo a alguien, pienso en alguien que sí, que me gusta, pero que luego descarto porque no acaba de ser real.

A veces pienso que cuando llegue una persona nunca será tan buena como lo fue en mi imaginación durante aquellos instantes. Y a veces sí, pienso que debe existir por alguna parte, pero que si no llega no pienso conformarme con ninguna otra cosa.

No me suelten sermones tipo Jorge Bucay y compañía, ya sé eso de que si buscas algo concreto cuando llegue no lo verás y tal y cual,… Porque no, no busco a nadie en concreto, pero sé qué tipo de relación no quiero y sé que no voy a estar con alguien de quien no esté enamorada todos y cada uno de los días de mi vida.

Además empiezo a dudar que esto sea idealismo, cada vez más creo que es pura y cruel realidad porque, si bien me pongo a soñar, siempre acabo despertando y pienso que nunca estaré con nadie para siempre porque el enamoramiento se acaba, y cuando lo haga siempre me marcharé.

Durante los últimos días he estado necesitando encontrar esa persona, echando de menos sentir algo especial, y hoy me he preguntado “¿Por qué? Ya está… Estás bien”

Como nos contradecimos… Tan seguros que nos pensamos y al final siempre tenemos ese punto de dependientes y ansiosos que siempre rehuyo. Puto corazoncito.

Lo siento por esta vuelta a escribir tan personal. Tocaba, supongo.

2 Comments:

  • El regreso!!!!!!! Como tu bien dices... ¡¡Puto corazoncito!! Es traicionero el cabron! Un besazo!

    By Anonymous Anónimo, at 9:53 a. m.  

  • T'entenc al 100%. Jo ja fa més d'un any i tampoc he tingut la necessitat d'estar amb algú. Clar que m'agradaria trobar algú amb qui compartir moltes coses, però no em val qualsevol cosa. I potser el que realment vull no és tan complicat ni tant perfecte, simplement és algú que realment m'ompli en tots els aspectes...
    Però he de reconèixer que últimament he tingut una temporada personal una mica xunga en aquest aspecte ja que moltes de les coses que realment m'omplien i em feien sentir al 100% s'han anat esvaïnt una mica... i sembla com que em falti algo... i què més fàcil que donar la culpa a la falta d'estar amb algú, no?
    Però el corazoncito, com tu dius és així de capritxós... i no saps pq un dia tens aquesta necessitat i un altre estas tant i tant bé sol.

    By Blogger Benji, at 5:40 p. m.  

Publicar un comentario

<< Home